Herken je het gevoel dat je jezelf bent kwijtgeraakt?
Dat je vervreemd bent geraakt van wie je in wezen bent – van je eigen gevoelens, behoeften, waarden en verlangens.
Dat je niet meer goed weet wie je bent, wat je wilt of wat voor jou belangrijk is.

Je leeft vooral vanuit je hoofd, niet meer in verbinding met je hart.

Je voelt je leeg, alsof je een stukje van jezelf bent verloren.

Je mist richting, een gevoel van bestemming.
Je zit niet lekker in je vel en laat je steeds meer leiden door wat er van buitenaf gevraagd wordt, in plaats van door je innerlijke kompas.

Soms ontstaat dat gevoel – het gevoel jezelf kwijt te zijn – door een ingrijpend verlies.
Een overlijden, scheiding, ziekte of andere grote verandering kan zo'n diepe impact hebben dat je niet alleen de ander of iets buiten jezelf verliest, maar ook jezelf.
Een deel van jou lijkt verloren: je houvast, je identiteit en je gevoel van betekenis.

Wie ben je nog zonder de ander, zonder je werk, zonder je gezondheid?
Verlies kan maken dat je jezelf niet meer herkent.

Alsof alles wat vertrouwd was uit je handen is geglipt en je opnieuw moet ontdekken wie jij bent in het leven dat is veranderd.

Maar zelfverlies kan ook geleidelijk ontstaan.
Niet door één gebeurtenis, maar door jaren van bijvoorbeeld aanpassen, loyaal zijn of het vermijden van afwijzing – vaak al vanaf jonge leeftijd.
Je ontwikkelde patronen die ooit hielpen om je staande te houden, maar die je nu belemmeren. Patronen als pleasen, zorgen, controle houden, perfectionisme, sterk moeten zijn, jezelf wegcijferen of kleiner maken dan je bent.

Mogelijk draag je ongemerkt een rol die niet van jou is of heb je geleerd taken en verantwoordelijkheden op je te nemen die niet bij jou horen.

Kortom, je bent gaan leven naar wat veilig of gewenst leek, in plaats van naar wie jij werkelijk bent. Zo ben je jezelf langzaamaan kwijtgeraakt.

Identiteitsgerichte coaching – eventueel in combinatie met rouwcoaching – helpt je om laag voor laag terug te keren naar jezelf, naar wie jij in de kern bent. Niet naar de versie die zich overeind hield of aanpaste, maar naar wie jij ten diepste bent. Door stil te staan bij wat van nature al in jou aanwezig is – maar misschien verscholen ligt onder lagen van overleving of aanpassing – ontstaat er ruimte.
Ruimte om te voelen wat echt bij jou hoort, zodat je jezelf terugvindt en sterker in jezelf komt te staan. Zonder maskers, zonder knellende patronen.